Pacjent ma prawo do:

• świadczeń zdrowotnych zgodnych z aktualną wiedzą medyczną;
• uzyskania natychmiastowej pomocy w sytuacji zagrożenia zdrowia lub życia;
• uzyskania planu leczenie sporządzonego w sposób przejrzysty i obiektywny, gdy możliwość udzielenia pacjentowi świadczeń jest ograniczona;
• uzyskania od lekarza przystępnej informacji o swoim stanie zdrowia, rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych i leczniczych, wynikach leczenia oraz rokowaniach;
• pacjent niepełnoletni (poniżej 16 lat) ma prawo do uzyskania informacji o stanie zdrowia w zakresie niezbędnym do prawidłowego przebiegu procesu diagnostycznego lub terapeutycznego;
• wyrażenia zgody albo odmowy udzielania świadczeń zdrowotnych;
• rodzic pacjenta małoletniego ma prawo do wyrażenia zgody na przeprowadzenie badania lub udzielenie innych świadczeń zdrowotnych przez lekarza (w przypadku nieobecności rodzica w odniesieniu do badań zgody może udzielić opiekun faktyczny);
• żądania, aby udzielający mu świadczeń zdrowotnych: lekarz zasięgnął opinii innego lekarza, pielęgniarka zasięgnęła opinii innej pielęgniarki;
• zgłoszenia sprzeciwu wobec opinii albo orzeczenia lekarza;
• dostępu do dokumentacji medycznej dotyczącej jego stanu zdrowia oraz udzielonych mu świadczeń zdrowotnych;
• po śmierci pacjenta, prawo wglądu w dokumentację medyczną ma osoba upoważniona przez pacjenta za życia;
• obecności bliskiej osoby podczas udzielania świadczeń zdrowotnych (lekarz może się na to nie zgodzić w przypadku wystąpienia zagrożenia epidemicznego lub ze względu na bezpieczeństwo zdrowotne pacjenta);
• zachowania w tajemnicy, przez osoby udzielające świadczeń zdrowotnych, informacji związanych z pacjentem, w szczególności z jego stanem zdrowia;
• poszanowania intymności i godności, w szczególności w czasie udzielania świadczeń zdrowotnych;
• poszanowania życia prywatnego i rodzinnego;
• opieki duszpasterskiej, świadczonej przez duchownego wyznania pacjenta;
• przechowywania rzeczy wartościowych w depozycie;
• zgłaszania działań niepożądanych produktów leczniczych;
• dodatkowej opieki pielęgnacyjnej, rozumianej jako opieka, która nie polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych (koszty pokrywa pacjent).

W oparciu o Ustawę z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzecznika Praw Pacjenta (Dz. U. 2009 Nr 52 poz. 417).